Wie zoekt naar een iconisch natuurpark in Afrika komt al snel bij Serengeti National Park uit. Wereldberoemd vanwege de grote migratie, de vele leeuwen en de steppes die rijken tot aan de horizon. Explore Africa trekt samen met Makasa Safari het Tanzaniaanse nationale park in om de geheimen van de uitgestrekte graslanden te ontdekken.

Serengeti National Park

We zijn nog maar net de Serengeti binnengereden of er cirkelen al aasgieren in de lucht. “Een teken dat er misschien leeuwen in de buurt zijn. Ze ruiken een gratis barbecue,” vertelt onze gids Kalebi Macha. De bewegingen van de majestueuze vogel worden op de voet gevolgd door andere hongerige wezens. Terwijl wij stapsgewijs verder rijden zien we op verschillende plekken woeste bruin-zwarte koppen met ronde oren uit het gras opduiken: hyena’s. “Enorm slimme beesten. Ze gebruiken de aasgier als ogen in de lucht en volgen de vogels rechtstreeks naar hun diner. Ze ruiken inmiddels denk ik zelfs het bloed.”

Beide dieren volgen de grote migratie, het natuurfenomeen waar de Serengeti om beroemd is. Meer dan anderhalf miljoen gnoes en 250.000 zebra’s volgen de regen om zo het verse gras te kunnen verorberen. Hun aanwezigheid is een potentieel feestmaal voor de roofdieren.

Gedode zwangere gnoe

We stuiten al snel op drie leeuwen, met het bloed nog aan hun kin. Ze hebben een volwassen gnoe weten te doden, die ze nu aan het consumeren zijn, op slechts een paar meter van onze Landcruiser. “Dit dier is vannacht gedood. Je ziet dat het kadaver nog vers is,” legt Kalebi uit. “Ze doden het dier door de keel door te bijten, vaak van een langzaam of zwak dier, zoals een jong, maar in dit geval was het zwanger, te zien aan haar dikke buik.”

De leeuwen zijn niet van plan hun maaltijd te delen en slepen het kadaver naar het hogere gras om het te verbergen en gaan vervolgens slapen. In een driehoek. “Zo kunnen ze gevaar vanuit elke hoek zien aankomen en de maaltijd beschermen, “legt Kalebi uit. De gieren en hyena’s houden de situatie nauwlettend in de gaten. Pas als de leeuwen het kade vet verlaten kunnen zij eten. “ de leeuwinnen kunnen hier rustig twee dagen van leven, en dan gaan ze opnieuw op jacht.” Nog even geduld dus.

Tekst gaat verder onder de foto.

Grote migratie

De eerste groepen grazers zijn inmiddels met hun jongen vanuit Ndutu aangekomen. Genoeg prooien voor de leeuwen te vinden dus, hun aanwezigheid is niet te missen. Gisteren zijn de wolken in Serengeti National Park gebroken, instinctief weten de dieren dat het verste gras nu hier te vinden is. Overal waar we kijken zijn etende Gnoes en zebra’s te zien. Vlak voor onze auto, tot aan de verre horizon zien we de zwarte schimmen, en horen we hun kenmerkende geloei. Ze lijken niet onder de indruk van de aanwezigheid van de roofdieren op slechts enkele meters afstand, en grazen rustig hun maaltijd bij elkaar.

Ze zien er misschien wat onnozel uit, maar de grazers hebben een essentiële functie in het onderhouden van het natuurwonder: zonder migratie geen Serengeti, zou je kunnen stellen. Onderzoeker Tony Sinclair ontdekte dat doordat de gnoes het gras korteten, er minder brandstof is voor branden en jonge struiken en bomen de kans krijgen om te groeien. Daardoor hebben olifanten, giraffen en veel vogelsoorten genoeg te eten in het gebied: dankzij de gnoe dus.

Maar uiteindelijk is het allemaal het teamwork, vertelt onze gids. In de voorhoede van de migratie komen we namelijk duizenden zebra’s tegen, waardoor de groene vlakte Verandert in een deken van zwart/witte dieren. De grazers werken allemaal samen,” vertelt Kalebi, de zebra eet eerst het hogere gras weg, en daarna volgt de gnoe voor de korte grassprieten, gevolgd door de antilope voor de restjes.”

Luipaard

Als we de migratie achter ons laten en verder rijden naar de velden met hoog gras en meer bomen pakken we de verrekijker erbij om te speuren naar een luipaard. Een pittige klus, want zichzelf onzichtbaar maken is een van de specialiteiten van het dier vertelt onze gids. In de Safarigids heb ik gelezen dat ik vooral moet letten op vreemde, naar beneden hangende takken die een bungelende poot van een luipaard kan verraden. Ondanks dan we naar dezelfde boom kijken zien de gids en ik beiden iets anders. Terwijl ik alleen takken en bladeren zie en m’n verrekijker al weer op de volgende boom richt, onderbreekt Kabily mij door met een grote glimlach een boks te geven. “Gevonden.” Na wat kijkaanwijzingen zien wij het machtige dier inmiddels ook, slapend op een hoge tak tussen de bladeren.

Waar de leeuwen hun prooi tevergeefs probeerden te verbergen in het hoge gras voor aasgieren en hyena’s, pakt een luipaard het een stuk inventiever aan vertelt Kaliby, terwijl wij het slapende dier aanschouwen. “Een luipaard trekt zijn prooi mee naar boven in een dichtbegroeide boom, zodat aasgieren het voedsel niet kunnen zien vanuit de lucht.” Een hele prestatie, want een volwassen gnoe kan toch al snel 120 kilo wegen. “Als zo’n gedood beest dan veilig bovenop een tak ligt, likt het luipaard het gelekte bloed uit de hele omgeving schoon zodat hyena’s het niet meer ruiken.” Waanzinnig toch?

Lege accu

Het is inmiddels laat. Tijd dus om het luipaard achter te laten en naar ons verblijf te gaan: het luxe Singing Grass. Dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. We zijn vandaag zo vaak gestopt voor mooie uitzichten, de grote migratie, leeuwen, olifanten, giraffen, en bijzondere vogels dat de accu van onze auto het heeft begeven. Top. We staan vast in de wildernis naast een luipaard. Uitstappen is dus geen optie.

In dit soort situaties bewijst een goede gids zich. Gelukkig is Kalebi van dat soort en vraagt een andere safari-auto de onze een kleine kickstart te geven. “Het is een nieuwe wagen, dus een paar meter is al voldoende.” Binnen een minuut rijden we inderdaad weer moeiteloos door het steppelandschap.

Tekst gaat verder onder de foto.

Singing Grass: presidentiële suite

Eenmaal aangekomen in het kamp kijken we -met een biertje, zittend bij het kampvuur – naar een giraffe die zich tegoed doet aan een de bladeren van een acaciaboom. Ondertussen hult de ondergaande zon de uitgestrekte graslanden langzaam in het donker en horen we de leeuwen in de verte brullen. Ook wij maken ons klaar voor de nacht. De vier gastententen van Singing Grass zijn formaatje presidentiële suite. Een vorm van ‘kamperen’ waar echt niemand een hekel aan kan hebben: zo mooi en luxe is deze tent met binnen- en buitendouche, zithoek, walk-in-closet en kingsize-bed. ’s Nachts kruipen de hyena’s naar de keukentent. Ze zijn duidelijk hoorbaar. Na verloop van tijd druipen ze weer af.

De volgende dag heeft onze gids een nieuwe accu geregeld en kunnen we zonder zorgen de overige 30.000 km2 van dit prachtige natuurgebied gaan ontdekken.

Ons bezoek aan Serengeti en verblijf bij Singing Grass is geregeld door Makasa Safari als onderdeel van een tiendaagse safari in Tanzania. Een verblijf bij Singing Grass is mogelijk vanaf 1100 USD per nacht.