Lagos Fashion Week is aan de hand. De modeweek geldt als een van de grootste mode-evenementen van het continent.

Daar waar het bruist en borrelt en waar steeds meer serieuze modepers op afkomt. Dat heeft even geduurd; de modewereld kan drommels koppig en traag zijn in het omarmen van wat ze niet kent. Paradoxaal, want mode zou per definitie grensverleggend zijn.

Evenwel krijgen we steeds meer door dat er in het woordje modewereld ‘wereld’ schuilt en dat het westen niet de hele wereld beslaat en het westen dus ook niet de enige windstreek is die wat te zeggen heeft over mode. Enter Afrika. Enter Lagos, Nigeria, als mode-epicentrum. Enter Lagos Fashion Week. Daar waar een boel bekende ontwerpers uit Afrika hun nieuwe collecties tonen. Ontwerpers met bekende klanten als Beyoncé, Michelle Obama, Lady Gaga, you name it. Wordt iets dan pas interessant of relevant als een voornaam type als Michelle Obama ermee wegloopt? Niet per se. Maar het spreekt allicht meer tot de verbeelding.

Over die verbeelding: we serveren je bij wijze van voorbeschouwing vijf succesvolle ontwerpers die op Lagos Fashion Week showen en showden en die we voor het gemak eens naast een westers mode-icoon leggen.

Waar Orange Culture en Yves Saint Laurent elkaar de hand kunnen schudden

Waar Yves Saint Laurent medio jaren zestig de trom roerde door vrouwen in een smoking de catwalk op te sturen, doet Orange Culture hetzelfde door zich in Nigeria openlijk af te vragen wat man-zijn betekent en zou kunnen betekenen. Yves herinterpreteerde de mannensmoking en bedacht slim dat deze uitdossing met een paar aanpassingen ook heel fraai op het vrouwenlichaam zou staan. Een discussie over wat wel en wat niet door de beugel kon als vrouwenkleding barstte los. Een boel mensen bejubelde de smoking; een boel mensen spraken er absolute schande van. Zo weigerde het deftige New Yorkse restaurant La Côte Basque socialite Nan Kempner eens de toegang omdat ze een smoking en dus een broek droeg – waarop Kempner rap d’r broek uittrok en in enkel een blazer alsnog het restaurant binnenging. Goed. Orange Culture doet in principe hetzelfde, zij het voor het andere geslacht. Het is een unisex label waarmee oprichter Adebayo Oke-Lawal (die eerder de leukste adresjes van Lagos deelde) de dialoog wil aangaan over man-zijn. Mannen in een vrouwelijke blouse? Geen probleem. Mannen met make-up? Geen probleem. Mannen in een satijnen jumpsuit? Geen probleem. Naast een heleboel bejubelaars heeft Adebayo ook de nodige tegenstanders. De conservatieve Nigeriaan is niet per se fan en de ontwerper kreeg meer dan eens doodsbedreigingen van mensen die vinden dat z’n ontwerpen demonisch zijn.

Orange Culture showt donderdag 24 oktober op Lagos Fashion Week.

Wat Maxhosa en Missoni met elkaar gemeen hebben

Missoni, het Italiaanse modehuis dat naam en faam maakte met z’n kleurige geometrische strepen en zigzaglijnen. Innovatief breigoed waarin veel traditie en cultuur is verweven. Dan eens wijzen de ontwerpen in de richting van Indianen, dan in die van de Inca’s. Ook de Zuid-Afrikaanse Laduma Ngxokolo viert traditie en cultuur. Met zijn knitwearmerk Maxhosa onderzoekt Ngxokolo de kledingtradities van zijn Xhosa-volk. Dat resulteert in kwaliteitsbreiwerk met een rijk kleurenpalet, knappe patronen en veel Xhosa-symboliek. Prints charming, noemen modejournalisten de ontwerper liefkozend.

Maxhosa showt ditmaal niet tijdens Lagos Fashion Week.

Wat Maki Oh en Chanel voor vrouwen betekenen

Chanel gaf vrouwen bewegingsvrijheid door ze te bevrijden van het korset, Maki Oh’s verdiensten zijn misschien niet van zulke proporties maar wie in Nigeria vrouwen transparante stoffen aantrekt, is alvast aardig onderweg. Ontwerper Amaka Osakwe is voor niemand bang, zo lijkt, maar zeker niet voor wat vrouwelijk naakt. Osakwe is groot liefhebster van vrouwelijke vormen. Haar kleren met vaak hoge splitten en doorschijnende stoffen zijn er een ode aan. Aan The New Yorker zei ze eens: ‘I took anatomy classes, and I would always find more inspiration in female anatomy. I never really cared for dangling phalluses.’ Beide ontwerpers veranderden de status-quo van vrouwenkleren en gaven vrouwen de optie voorbij een traditionele of maatschappelijk gewenste uitdossing te kijken, zònder traditie uit het oog te verliezen. Zo greep Chanel enthousiast naar tweed en maakt Osakwe gebruik van adire, een eeuwenoude ambacht van het Yoruba-volk waarbij stoffen worden bewerkt met indigo. Een soort tie-dye, maar dan voor (ver)gevorderden.

Maki Oh showt zaterdag 26 oktober op Lagos Fashion Week.

Waar Tongoro Studio en Issey Miyake elkaar vinden

Tongoro Studio is het ethische en duurzame label van Sarah Diouf. En boy heeft Diouf er carrièretechnisch even een fantastisch jaar opzitten. Beyoncé die op vakantie in Italië pardoes Tongoro-kleren flaneert, Beyoncé die tijdens een trip in Zuid-Afrika in Tongoro verschijnt, Beyoncé die in videoclips Tongoro draagt… to have a fan in Beyoncé is bepaald niet verkeerd voor je label, zeg maar. Afijn. Diouf refereert met haar kleren aan de landschappen en cultuur van haar thuisland Senegal. Ze serveert flirterige off-the-shoulder tops, lange, ruimvallende jurken van luchtige stoffen verfraaid met tie dye of grafische prints, jumpsuits met wijde pijpen en prints die spelen met de weelderige Senegalese natuur en cultuur. Snor Issey Miyake op via Google en ziedaar: ruimvallende jurken van luchtige stoffen verfraaid met tie dye of grafische prints, jumpsuits met wijde pijpen en prints maar dan met Japan in plaats van Senegal in het achterhoofd.  

Tongoro Studio showt ditmaal niet tijdens Lagos Fashion Week.

Wat Rich Mnisi, Off White en Vetements met elkaar gemeen hebben

Labels als Off White en Vetements trokken al de aandacht met hun uit proporties getrokken kleren. De ontwerpers erachter zetten de boel nu op stelten en changen de game in mannenmodewereld. Het Zuid-Afrikaanse label Rich Mnisi doet niet anders en doet niet onder. Alle drie braken ze los van het gedicteerde en komen ze met een rauwe, bijna lelijk te noemen esthetiek. Vetements maakte naam met z’n oversized uit elkaar gehaalde en opnieuw in elkaar gezette ontwerpen, met vaak verrassend materiaalgebruik, bekkige opsmuk en soms trompe l’oeil effecten. Off White is een beetje trashy, een beetje provocerend, heeft een vleug exotisme en een snufje slechte smaak. De merken pogen streetwear te herdefiniëren, en draagbare mode aan de man te brengen. Vergis je niet in de fanbase en cultstatus van deze labels, die is gigantisch.

Rich Mnisi showt ditmaal niet tijdens Lagos Fashion Week.

Meer mode uit Afrika? Hier zeven duurzame Afrikaanse modemerken die je in je kledingkast wilt.